Вокруг публикации «Радио Озоди» о памятнике в Кулябе «Дуои модар» (Молитва матери), судя по обостряющейся полемике в медиа- и блогосфере, кто-то явно хочет раздуть скандал. Не понятно, ради чего автор статьи, поднимая тему не похожести облика женщины-памятника на мать Президента Республики Таджикистан и похожести этого облика на мать председателя города Куляб Назарзода Бахтиёра, довел до общественности. Ведь понятно, что в корне несвойственны для менталитета нашей нации вопросы, связанные с обсуждением того, какой должна быть мать, чтобы о ней где-то говорили, рассуждали, давали оценки (что больше сделала она плохого или хорошего), заслужила ли она одобрения или нет. Такого нет у нас! Для нас мать – это святое, это самый близкий человек. Оценку должны давать не матерям, а их сыновьям и дочерям на предмет того, достойными ли они стали в своей жизни своих матерей. И естественным является то, чем больше любви и забот проявляет сын или дочь к своей матери, тем добрее, человечнее и справедливее они будут в отношении к другим людям, особенно к чужим матерям, равно как к детям и старикам. Как правило, такие сыновья и дочери становятся успешными по жизни, им открываются высокие пути.
Мудрец сказал: Аллах благоговение свое передает через сердце матери в святых напутственных словах молитвы к сыну на совершение достойных и благих дел. Мы все помним, с какой теплотой и сыновней любовью говорит о своей матери наш Лидер нации, Президент страны уважаемый Эмомали Рахмон. В одной из встреч с общественностью, говоря об уважении к родителям, он сказал: Молитва матери, ее благословение превыше всего, даже паломничества в святую Мекку.
И то, что в наших городах стали ставить памятники о молящейся матери, несомненно, мы видим большую заслугу нашего Президента в придании нового импульса в развитии существующих традиционных устоев укрепления семьи. Именно поэтому Лидер нации, Президент страны провел свою встречу с общественностью Куляба не в каком-либо из дворцов города, каких, к слову сказать, в процветающем городе построено немало именно благодаря Лидеру нации, а провел ее у комплекса «Дуои Модар». И, судя по тому, с какой искренностью и душевной открытостью наш уважаемый Президент говорил с собравшимися известными людьми Куляба, то становится очевидным беспочвенность и нелепость статьи в «Радио Озоди» - раздутой, но, очевидно, кому-то выгодно придуманной проблемы.
Рустам ОДИНАЕВ,
журналист
Салим Салом. Умедворам тансиҳату осудахотиред. Ахиран Радиои «Озодӣ» таҳти унвони «Муҷассамаи модар ба модари кӣ монанд аст?» гузорише пахш кард, ки пур аз ғараз ва таҳқир буд. Ман ҳеҷ гоҳ сиёҳро сафед ё баръакс нагуфтаам ва инро хонандаам хуб медонад. Аз қазияи мазкур шояд бештар аз дигарон огоҳам, ки кор аз куҷо оғоз шуду ба куҷо расид. Хабарнигоре, ки ин гузоришро таҳия кард, агар барои шумо ҳамагӣ хабарнигор бошад, барои ман шогирд асту чун фарзанд. Гарчанде, ки аз рӯйи такаббур ва худхоҳӣ ду се соли ахир худи ӯ инро эътироф кардан намехоҳад. Аммо шогирд буданашро Муъмин Аҳмадӣ, Сӯҳробшоҳи Фаррухшоҳ, Сайёфи Мизроб, Орзу Ҳамидиён, Ширинҷон Сафарзода, Додарбек Сайдалиев ва боз даҳҳо журналисти дигари муқими Кӯлоб- пирони кор ба хубӣ медонанд. Бале, ин бача аз дастпарварони банда асту журналисти бад нест, аммо ин бор иштибоҳе кард, ки тамоми орзуҳои моро дар мавриди ояндаи дурахшони ӯ зери савол гузошт. Ману ту ку акнун кайҳо баччаяк нестем, ки даст ба ҳангомаю воҳима зада «лайк»-у «коммент» дарёфта обрӯйи хасакӣ ғундорем. Салиму Аҳмад кайҳо дар майдонҳои фарохи журналистика асп тозонда, дар ҷабҳаҳои гуногун сангар гирифта, бо нархи ҷон обуруйи журналистӣ ғундоштаанд. Иқрор мешавам, замоне Салим барои Аҳмади Иброҳим улгу буд. Орзу мекардам чун ту маводе таҳия карда ҳамаро дар ҳайрат гузорам, аммо ҳайҳот, ки истеъдоди ту дар журналистика фавқулода асту кам нафарон ба пояи он расида метавонанд.
Бинобар ҳамин дарк карда наметавонам, ки чаро таҳқири як модари марҳумро, ки мисли модарони мо ба фарзандони худу ҳама ҷаҳон сулҳу салоҳ ва оромию осоиш мехост, ту эҳсос накарда бошӣ. Агар кардӣ, чаро гузоштаӣ, ки гузориш то ҳанӯз дар оинаи радио боқӣ бимонаду ҳар кадом аз душманони ҳукумати тоҷик онро ба нафъ ва ғарази худ истифода баранд?
Чун гуфтам, ки банда беҳтар аз дигарон аз қазия огоҳам мақсадам ҳамин буд, ки ман дар ин қазия чизеро медонам, ки дигарон, аз ҷумла ту ҳам намедонӣ. Ҳама исботамро сари он қарор мегиронам, ки журналисти шумою фарзанди мо ин бор хеле маҷҳулона иштибоҳ кард. Аз ин иштибоҳ ба ҷуз таҳқири як модари бегуноҳ ва покдоман чизе дигар боқӣ намондааст, агар шармандагии радиоро ба инобат нагирем. Муаллифи гузориш ба хубӣ дарк накарда наметавонад, ки чигуна ба таври шигифтомез лағжидаасту дар хатар аст ва раҳоияш дар дасти шумо кормандони радио аст.
Тангназартарин инсон ба аксҳои гузоштаи шумо назар карда дарк мекунад, ки модари шаҳрдор ба ин муҷассама усулан монанд нест, ягон зарра, агар мебуд қабл аз шумо мо хабарро пахш мекардем, чунки дар сарчашма қарор дорем. Бинобар ин, аз рӯйи акси ин модар эъмор шудани пайкара аз ҳақиқат дур аст. Гузашта аз ин медонем, ки ғарази киву «закас»-и кӣ буд… Мутмаинам, шумо аз ин тарафи қазия огоҳ нестед.
Агар шумо ҳукумат ва ё Назарзодаро бад мебинед ё бароятон бадӣ карда бошад, ман муқобил нестам, ки шумо бо ӯ муборизаи беамон баред, аммо мубориза ҳам меъёр ва ҳадду ҳудуд доштагист. Ҳафтавори зердасти банда «Пайк» ҳам камбудиҳои шаҳрдориро дар ҳар шумора ёдрас мекунад, аммо аз муваффақиятҳо ҳам ҳарф мезанад. Ин, албатта ба мафкураи баъзе аз мухолифон, ки аз муваффақиятҳо чизеро дидан намехоҳанд ва бо ҳамин ғазаби ҳукуматро меоранд, созгор нест. Набошад наход анкабути роҳҳои асфалтшудаи дурдасттарин навоҳиро набинанд? Бояд бубинанд, то онҳоро ҳам бубинанд!
Опозитсияи ҳукумати Тоҷикистон иддао дорад, ки масъулини алоҳида аз пушти онҳо алайҳи модарону хоҳаронашон ҳам мубориза мебаранд. Шояд ин то андозае дуруст бошад, аммо биё мо ҳарду нишаста як бор андеша кунем. Магар қабл аз ин намояндагони алоҳидаи опозитсион боре ба иззати нафси модарону хоҳарон ва духтарони узви ҳукумати феълӣ ё сарвари давлат, ки тамоман аз сиёсат дур буданд, дар мақолаву гузоришҳои худ нарасида буданд? Агар шумо босаводтару донотар аз узви ин ҳукуматед, пас маҳз шумо ба ин масъулин ибрат нишон додаед, ки алами Исоро аз Мӯсо биситонанд. Гарчанде, ки ту, Салим, узви опозитсион нестӣ, балки як журналисти танҳомондаӣ, нисф зиёди умр дар ғурбат будӣ, беҳамто, бедӯст ва гирифтори тӯҳмату таҳқир аз ҷониби ҷоҳилон барои ғаразу маҳалгароӣ.
Алорағми ҳамаи ин дар саҳфаҳои журналистикаи тоҷик ҳамчун як нобиға боқӣ мемонӣ, ман инро эътироф мекунам.
Хулоса, масъулини мақомот алайҳи хабарнигори шумо ва шогирди ман далелу мадраки зиёде ғундоштаанд. Ман намедонам иттиҳомот алайҳи Далери Эмомалӣ, Абдуллоҳ Ғурбатӣ, Пирмуҳаммадзода, Саидаминӣ то куҷо ба ҳақиқат наздиканд, чунки наздик ба онҳо набудам, дар мурофиа ҳам иштирок накардаам, гарчанде, ки бо тамоми ҳастиам қарзи худ донистам, ки ҳамчун як журналист то охирин рӯзи мурофиа дастгириашон кунам, он ҳам аз дохили Ватан!
Ҳоло ягона ҳолатест, ки ба ҳимояи як шогирдам бархоста наметавонам, чунки далелҳо алайҳи моанд. Наҷоти ин журналист дар дасти шумо аст. Гузоришро аз сомона гиред ва аз шаҳрдор барои нашри акси модари арҷмандаш (Худо ҷояшро ҷаннат кунад) ва нороҳат кардани рӯҳи ӯ пузиш бихоҳед. Ин имкон медиҳад, ки мо ҳам ба назди шаҳрдор рафта барои шогирдамон бахшиш пурсем ва хоҳиш кунем, ки аз даъвояш гардад. Минбаъд саҳфаҳои таърихи журналистикаи тоҷикро бо чунин гузоришҳо доғдор насозем, дар китоби муқаддаси журналистикаи тоҷик саҳфаи наву нангину орӣ аз шарафу номус ва ҷавонмардию риёро накушоем.
Агар ману ту, Салим, ба ин кори кучак қодир набошем, пас, чӣ гуна талаб карда метавонем, ки журналистони зиндониро ҳукумат бубахшад?
Боқӣ бо умеди тансиҳатии шумо, камтарин дуогӯятон Аҳмади Иброҳим.
Инак чанд рӯз инҷониб, баъди чопи матлабе дар шабакаи иҷтимоъии фейсбук аз тарафи нохалафе дар ҷомеаи шаҳрвандии Тоҷикистон сару садоҳои гуногун ба миён омадааст. Дуруст аст, ки ин матлаб якто нимто тарафдорон пайдо кардааст, вале дар маҷмӯъ 98% зидди матлабанд. Ростӣ, банда бо хондани он матлаби ноҷавонмардона чанд гузорише ҳам таҳия намуда, вокуниш нишон додам. Ин дафъа хуб андешидам, ки чаро РАДИЁИ ОЗОДӢ ва хабарнигоронаш аз кирдори ноҷавонмардона рӯйи кор гирифтанд.
Андешае ба сарам омад, ки ин матлаб муғризона, ноҷавонмардона, падарлаънатона рӯйи рост ба муқобили созандагиву ободкориҳои раиси шаҳри Кӯлоб муҳтарам Назарзода Бахтиёр Худоёр равона шудааст. Бо вуҷуди омаду рафти раисони шаҳри Кӯлоб бояд рӯйи рост иқрор шуд, ки тайи чанд соли охир шаҳри бостонии Кӯлоб чунин бо суръати баланд обод нашуда буд. Фақат се кор:
1.Обод гаштани роҳи кӯчаи Чармгарон.
2. Таъмири ҷидиди дарвозаи асосии шаҳри Кӯлоб.
3. Қомат афрохтани Муҷассамаи модар дар як ҷойи нообод ва чандин корҳои дигар ба пустини душманони ободкориҳо КАЙК пайдо кард.
Ин ободкориҳо дар тӯли анқариб як соли фаъолияти кории Назарзода Бахтиёр Худоёр ба амал пайвастанд. Маҳз ҳамин ободкориҳо буд, ки боре тавассути ИСЛОҲАШОН ва ин дафъа тавассути РАДИЁИ ОЗОДИЯШОН бо азми қавӣ на танҳо ба муқобили раиси шаҳр, балки ба муқобили Кӯлоб ва обокориҳои Кӯлоб бархостанд. Ин паразитҳо аз таърих бояд сабақ гирифта бошанду фаромӯш насозанд, ки ба Кӯлобу кулобӣ ҳар касе нияти бад мекунад, расво хоҳад шуд.
Ва мӯҳтарам Раис Назарзода Бахтиёр Худоёр, ки имрӯз дар паҳлӯи мардумаш сиёсати ободкориро пеш бурда истодаанд, бояд аниқан бидонанд, ки мардуми сарбаланду бономуси Кӯлоб дар кадом минтақаи Тоҷикистон зиндагӣ накарда истода бошанд, маҳз талошҳои созандагияшонро дида дар паҳлӯи эшонанд.
САГ БА ҒАВҒО РӮ БА РОҲ АСТ КОРВОН. Хаста нашуда Кӯлобро обод кунед. Бо фазли Худои Раҳмон мерасад рӯзе, ки душманону бадгуёнатон аз ин рафторҳои ноҷавонмардонаву муттаҳамонаашон пушаймон мешаванд. Ба муҳтарам Назарзода Бахтиёр Худоёр барору баракоти рӯзгор ва саъодати дорайниро таманно дорем. Ба қавли акаи Сайёф МО МЕТАВОНЕМ!
Ҳотам Асозода, директори генералии осорхонаҳои шаҳри Кӯлоб
Ҳар як шахс дар зиндагӣ кӯшиш ба харҷ медиҳад, ки кору амали нек карда, аз худ нишоне боқӣ гузорад. Баҳри ободии Ватани хеш бо кирдорҳои ибратбахш ба дигарон дарси ибрат омӯзад. Дар қатори чунин мардони некному ободкори Ватан номи раиси шаҳри Кӯлоб Назарзода Бахтиёрро гирем хато намекунем. ӯ дар тӯли фаъолияти кории шаҳрдориаш корҳои назаррасеро ба анҷом расонидааст, ки то ба имрӯз раисони гузаштаи шаҳр, нисбати шаҳру деҳоти Кӯлоб накарда буданд. Дар муддати зиёда аз нуҳ моҳ Назарзода Бахтиёр саҳми арзандаи худро дар ободию шукуфоии шаҳр тавонист гузорад, ки шоистаи таҳсину офарин аст.
Шаҳрвандони Кӯлоб ва мардуми ҷумҳурӣ хуб дар ёд доранд, ки назди даромадгоҳи дарвозаи Кӯлоб ва нумӯъи дарвоза чанд сол қабл дар чӣ вазъият қарор дошт. Каҷ нишину рост бигӯ, агар дилат беғараз, бе хусумати шахсӣ бошад! Айни замон ин макон ба як ҷойи дилрабою хушманзара табдил дода шудааст. Ба тарзи дигар гӯем, муҷассамаи Модар – симои модари тоҷик аст, макони меҳру муҳаббати модари ҳар яки мост, ки мо ҳангоми сафарҳо дасти дуои модарро эҳсос карда, хайрияти сафарро аз даргоҳи Худо талаб мекунем. Ин хиёбон ба маконе мубаддал гаштааст, ки хонандагону донишҷӯён ва калонсолон ба тамошо рафта, аз боғу гулгаштҳои он лаззат бурда, меҳру муҳаббати модарро дар қалби хеш ҷой карда, шукронаи сулҳу салоҳ, ободию хуррамӣ, ки ба шарофати амалҳои ободкоронаю созандагии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон муяссар гаштааст. Магар то ин замон буҷаи маҳаллии шаҳр маблағ надошт, ки раисони қаблии шаҳр наметавонистанд, ки ин маконро ободу зебо созанд?!
Бояд гуфт, ки дар замони фаъолияти кории ӯ, аксари кӯчаҳои шаҳр, ки таъмирталаб буданд, аз таъмир бароварда шуду роҳравҳо сафолакпӯш гардид. Худ шоҳиди ҳол ҳастӣ хонандаи нуқтасанҷ, ки роҳраву чароғакҳои назди мақбараи Мир Сайид Алии Ҳамадонӣ ба таъмир ниёз дошту хонандагону сокинони шаҳр бо як машаққати зиёд аз ин тарафи роҳ ба он тараф мегузаштанд. Ин мушкилотро дар рӯзҳои аввали фаъолияти кориаш шаҳрдори Кӯлоб муҳтарам Бахтиёр Назарзода аз байн бурда, чароғак васл намуд ва дигар чорроҳаҳои шаҳр низ бо чароғакҳои замонавӣ насб карда шуд. Дар маҳаллаи М.Раҳимзода мактаби замонавӣ бо тарҳи муосир ҷавобгӯй сохта, ба истифода дод. Бояд ёдовар шуд, ки даҳсолаҳо мушкилоти ронандагон ва бетанзимии ҳаракати воситаи нақлиёт дар назди бозори марказии шаҳр ҳукмфармо буд. Касе онро ба танзим дароварда натавонист. Аз рӯзе, ки раиси кунунии шаҳри Кӯлоб Бахтиёр Назарзода ба ҳайси раис интихоб гардиданд, дар шаҳр тағйирот ва дигаргунӣ ба амал омад. Роҳи нақлиётгарди назди бозор ба танзим дароварда шуду ба хотири тамба нашудани воситаи нақлиёт, роҳи алтернативӣ Чармгарони Поён васеъ карда, пурра асфалтпӯш гардид. Сохтмони Қалъаи кӯлобро то таъин гардидани раиси кунунии шаҳр, касе бозсозӣ накард. Аммо ӯ, кард! Аз рӯзе, ки ҳамчун раиси шаҳри Кӯлоб таъин гардидааст, даст ба ободкорию созандагӣ зад. Ҳар коре, ки карду карда истодааст, барои мардум ва барои ободии як гӯшаи Ватан аст. Ба хотири пешгирӣ намудани садамаҳои нақлиётӣ дар кӯчаву маҳаллаҳои шаҳр даҳҳо адад чароғакҳои замонавӣ насб гардид. Роҳраву кӯчаҳои шаҳр сафолакпӯш карда шуд. Бидуни таърифу тавсиф ва муболиға хонанда худ шоҳиди ҳол ҳастӣ, ки раиси шаҳр ҳамвора дар фикри обод кардани як гӯшаи диёр, шаҳри Кӯлоб аст! Барои ин ҳама ободию созандагиҳоро дарк кардан чашми бино лозим асту ақли расо.
То ба ин дам Минтақаи озоди иқтисодӣ ба ном вуҷуд дошт, аммо баъди раис таъин шудани ӯ, аллакай дар ин минтақа соҳибкорон ба сохтмони коргоҳу корхонаҳо шурӯъ карданд. Дар ин давом Марказҳои хизматрасонию фароғатӣ мавриди истифодабарӣ қарор дода, шуданд.
Сафарҳои кории Пешвои муаззами миллат на танҳо ба шаҳри Кӯлоб, балки ба ҳар шаҳру минтақаҳои ҷумҳурӣ ба вуқӯъ меоянд, ки шаҳодати ободӣ, кӯшоиши корхонаву муассисаҳои таълимию тиббӣ, иҷтимоию фарҳангӣ аз файзу баракати қадами некашон шаҳодат медиҳанд. Бояд мо ин ҳама, ободию сарсабзиро дар кишвари азизи худ –
Тоҷикистон бо чашми хирад нигариста, шукрона кунем, ки мо Ватани биҳиштосо дорем.
Мутаассифона, баъзан ба ном расонаҳои хориҷӣ, ки фаъолияташон ғайр аз иғво андохтан чизи дигар нест, ин ҳама ободию созандагиҳои шаҳрдори кӯлобро бо чашми ғараз нигоҳ карда, ҳар замон мехоҳанд, ки номи ӯро доғдору бадном кунанд. Аммо журналист набояд хусумати шахсӣ ва манфиати шахсии худро ба масъулияту фаъолияти корӣ ҳамранг намояд. Журналист бояд пеш аз ҳама манфиати ҷомеа, масъулияти фаъолияти кории худро пеш аз манфиати шахсӣ гузорад. Ҳамзамон бояд фикру андешаи сокинонро ба инобат гирифта, баҳри ободии шаҳри худ саҳмгузор бошад. Нимпайкараи Модар, ки дар назди даромадгоҳи шаҳри Кӯлоб ба таври инфрасохтори замонавӣ сохта шудааст ва як ҷаҳон ба худ маънии хоси фарҳангӣ дорад. Зимни сафари кории меҳмонони олиқадр Сарвари давлат, Пешвои муаззами миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз он дидан намуда, ба ҳайкалтарошон баҳои баланд доданд. Мо сокинони мамлакат набояд, ки Модари тоҷикро ҷудо кунем, чун модар яктост, Ватан яктост! Ба ҷойи ин қадар навиш- таҷоти по дар ҳаво, бояд ҳар яки мо саҳми худро дар ободии диёр гузорем, на пайи танқиду хусумати шахсии якдигар шавем. Дар ҳама ҷо бояд инсон бо меҳру дили пок ба мардум ва шахсоне, ки дар ободкорию ободонӣ саҳм мегузоранд, эҳтиром ба ҷо орем. Боадолат бошед, то бегонаҳо ба мою шумо ҳайф нагӯянд. Модар яктост, Тоҷикистон яктост! Ин суханон бояд шиори ҳар як тоҷику тоҷикистонӣ бошад.
Аҳли эҷоди рӯзномаи «Навиди Кӯлоб»
Подкатегории
Шабакаҳои иҷтимоӣ
30-солагии Истиқлоли давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон
