Дар арафаи ҷашни 30-юмин солгарди Иҷлосияи 16-уми Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар шаҳри бостонии Кӯлоб чорабинии идона бахшида ба Рӯзи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон баргузор гардид, ки дар он роҳбарияти мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии шаҳри Кӯлоб, намояндагони сохторҳои ҳифзи ҳуқуқ, кормандони ВАО-и кишвар, собиқадорону фаъолони соҳаҳои гуногуни шаҳри Кӯлоб ширкат варзиданд.
Дар оғози чорабинӣ раиси шаҳри Кӯлоб Назарзода Бахтиёр ба чанде аз фаъолони шаҳр ва меҳмонони чорабинии идона китобҳои Пешвои муаззами миллатро тақдим намуданд. Сипас, меҳмонону иштирокчиён бо мақсади арҷгузорӣ ба хизматҳои зан-модарони тоҷик дар тарбияи фарзандони фарзонаи миллат дар назди Муҷассамаи “Дуои модар” гулу гулчанбарҳои хотиравӣ гузоштанд. Баъдан, роҳабрияти шаҳри Кӯлоб, фаъолони ҷомеаи шаҳрвандӣ ва адибону рӯзноманигорон оид ба саҳми модарон дар тарбияи фарзанд, рушди ҷомеаи соҳибистиқлол ва татбиқи ҳадафу ормонҳои ҳазорсолаи ниёгонамон ибрози андеша намуданд.
Дар идомаи рӯз дар толори Қасри фарҳанги шаҳри Кӯлоб ба номи Рустам Абдураҳимов маросими расмии бахшида ба 30-солагии иҷлосияи Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон доир гардид. Нахуст меҳмонону иштирокчиён аз намоиши асарҳои Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон баҳравар гардиданд. Чорабиниро бо сухани муқаддимавӣ раиси шаҳри Кӯлоб Назарзода Бахтиёр Худоёр ифтитоҳ бахшида, меҳмонону иштирокчиён ва кулли сокинони Тоҷикистонро ба ҷашни 30-солагии Иҷлосияи 16-уми Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва таҷлили «Рӯзи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон» табрику муборак бод намуда, изҳор дошт, ки ҳамасола дар кишварамон санаи 16-уми ноябр ҳамчун ҷашни муқаддас барои миллату давлати мо бо шукуҳу шаҳомати хосса ҷашн гирифта мешавад.
Ба гуфтаи мавсуф санаи баргузори Иҷлосияи 16-уми Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки ҳамчун Иҷлосияи тақдирсоз эътироф гардидааст, барои наслҳои имрӯзу ояндаи мо ҳамчун рӯзи фархундаи миллат ва тантанаи адолат азизу арзишманд арзёбӣ мегардад. Зикр гардид, ки бузургтарин хизмати Иҷлосисияи 16-уми Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ин ба ҳайси роҳбари давлат интихоб шудани муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мебошад, ки бо иродаи қавӣ ва матонату ҷасорати фавқуллода пайи раҳонидани Тоҷикистон аз фоҷеаи миллӣ саъю кӯшишҳои беназир намуда, Ватанро аз парокандагӣ ва мардуми онро аз ҳиҷрати иҷборӣ наҷот бахшида, зиёда аз 1 миллион гурезаҳоро ба Ватан баргардонид.
Дар чорабини инчунин иштирокчии Иҷлосияи 16-уми Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон айни замон директори ТВ - “Кӯлоб” Сафаралӣ Бозорзода, устоди ДДК ба номи А. Рӯдакӣ Зафар Мирзоён, шоираи тоҷик Хосият Вализода, сармуҳаррири ҳафтаномаи “Пайк” Аҳмади Иброҳим суханронӣ намуда, оид ба нақши Иҷлосияи 16-уми Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар таҳкими сулҳу ваҳдати миллӣ, худшиносии халқи тоҷик ва эҳёи давлати соҳибистиқлол андешаву таассуроти хешро изҳор доштанд.
Дар ин рӯз аз ҷониби роҳбарияти шаҳри Кӯлоб ба чанд нафар аз вакилони Иҷлосияи 16-уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва дигар собиқадорони меҳнат туҳфаҳои хотиравӣ тақдим карда шуд. Ҳамчунин, дар вазъияти тантанавӣ як зумра фаъолони соҳаҳои гуногуни шаҳри Кӯлоб бо Ифтихорномаи раиси шаҳри Кӯлоб сарфароз гардонида шуданд.
Баъдан, ба хотири ёдоварӣ ва баҳрамандии иштирокчиёни чорабинии мазкур наворҳои таърихӣ аз лаҳзаҳои ҳасоси Иҷлоссияи тақдирсоз ва пайроҳаи дар арсаи сиёсат тай намудаи Пешвои муаззами миллат пешкаши ҳозирин гардид. Дар фарҷоми маросими идона аҳли фарҳанг ва санъаткорони вилояти Хатлон барномаи театрикунонидашудаи хешро пешкаши тамошобинон намуданд.
ТАБРИКОТИ РАИСИ ШАҲРИ КӮЛОБ НАЗАРЗОДА БАХТИЁР ХУДОЁР БАХШИДА БА 16-УМИ ШУРОИ ОЛИИ ҶУМҲУРИИ ТОҶИКИСТОН
Ҳамдиёрони азиз!
Инак дар арафаи 30-солагии Иҷлосияи 16-уми Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва таҷлили «Рӯзи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон» қарор дорем.
Ба ин муносибат тамоми мардуми шарифи Кӯлоби бостонӣ ва сокинони Тоҷикистони азизро табрику муборак бод гуфта, бароятон саломатӣ, саодати рӯзгор ва сулҳу субботу ваҳдати абадиро таманно дорам.
Ҳамчунон, ки ҳамагон огоҳ ҳастем рӯзи 16-уми ноябрро ҳамчун ҷашни бузург ва муқаддас бо шукуҳу шаҳомати хосса дар саросари кишвар ҷашн мегиранд. Санаи мазкур рӯзи баргузоршавии Иҷлосияи 16-уми Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон мебошад ва ҳамчун иҷлосияи тақдирсоз эътироф гардидааст. Барои насли калонсол, ки оқибатҳои хунину фоҷеабори солҳои навадуми асри гузаштаро аз сар гузаронидаанд, мафҳуми тақдирсозро шарҳ додан зарурият надорад. Вале барои насли ҷавону ояндасози Тоҷикистон, ки аз нақли падару бародар ё дигар сарчашмаҳо аз он рӯзҳои мудҳиш воқиф мешаванд, хизматҳои Иҷлосияро ёдрас шудан зарурияти замон аст. Зеро бе донистани таърихи гузашта, бунёди ояндаи дурахшон имконнопазир мебошад.
Ҳамин тариқ дар ибтидои солҳои 90-уми асри гузашта давлати абадқудрати шӯравӣ ба пошхӯрӣ оғоз намуд. Ҷумҳуриҳои собиқ, ки ба ҳайати он шомил буданд, соҳибистиқлолии худро пайи ҳам эълон карданд. Тоҷикистон ҳам Рӯзи 9-уми сентябри соли1991 аз соҳибихтиёрии худ хабар дод ва мардуми кӯҳанбунёди тоҷик соҳиби давлати соҳибистиқлоли хеш шуданд. Аммо мутаассифона шодии мардум дер давом накард. Чунки истиқлолияти давлатии Тоҷикистон ба баъзе доираҳои сиёсии хориҷӣ ва душманони миллати тоҷик он қадар маъқул наомад, ки онҳо кӯшиш намуданд ин соҳибихтиёриро ба нестӣ баранд. Оқибат бо усулҳои озмӯда ин бадхоҳон ба мақсадҳои нопоки худ қисман расиданд ва давлати ҷавони Тоҷикистонро дучори ҷанги таҳмилии шаҳрвандӣ карданд.
Ҷанг харобиҳои зиёд овард. Низоми идоракунии давлат ва сохторҳои ҳокимият фалаҷ гашта, мардум макони аҷдодиву падарии худро тарк ва рӯ ба фирор ниҳоданду садҳо ҳазор нафар гурезагони иҷборӣ шуданд. Шумораи қурбониҳои ин ҷанги таҳмилӣ аз сад ҳазор гузашт. Дар хусуси ҳисороти молӣ бошад ҳоҷати гап нест. Зеро он ба даҳҳо миллиард доллари америкоӣ баробар шуда буд. Агар пеши роҳи ин ҷанги хонумонсӯз гирифта намешуд, имкон дошт Тоҷикистон ҳамчун воҳиди марзиву маъмурии мустақил аз харитаи сиёсии ҷаҳон нест шавад. Ҳамчунон, ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳамон солҳо гуфта гузашта буданд, «Таърих ёд надорад, ки халқи тоҷик хонаашро бо дасти худ оташ зада, деҳу деҳкада ва шаҳристонҳоро ба харобазор табдил дода бошад».
Яъсу ноумедӣ он қадар ҷомеаро фаро гирифта буд, ки аксарият ба фардои нек боварӣ надоштанд. Ҳамин ҳолатро дида, шоири бедордили миллат Ашӯр Сафар гуфта буд:
Як бори дигар ханда
ба лаб мешуда бошад,
Дар кишвари ғам базму тараб мешуда бошад.
Хушбахтона қувваҳои солими ҷомеа масъулияти худро пеши наслҳои оянда баҳри нигоҳ доштани Тоҷикистон, ҳамчун хонаи умеди мардуми тоҷик ба хубӣ эҳсос карданд ва бар хилофи гуруҳҳои тундрав роҳи расидан ба сулҳу ваҳдати миллиро пеша намуданд.
Рӯзи 16-уми ноябри соли 1992 дар шаҳри Хуҷанд, мушаххасан Қасри Арбоб, ки ҳамон шабу рӯз минтақаи нисбатан ороми кишвар маҳсуб меёфт, ба хилофи муқовимати баъзе гуруҳҳои силоҳбадаст вакилони даври Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон манфиатҳои қавмӣ, гуруҳҳӣ ва маҳаллии худро яктараф гузошта, Иҷлосияро барпо карданду баҳри расидан ба сулҳу суббот чораҷӯӣ намуданд. Вале бузургтарин хизмати Иҷлосисияи 16-уми Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон аз он иборат шуд, ки ба ҳайси сардори давлат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро сари қудрат овард ва Ҷаноби Олӣ бо як иродаи қавӣ ва матонату ҷасорати фавқуллода пайи раҳонидани Тоҷикистон аз фоҷеаи миллӣ гардиданд. Барои расидан ба сулҳи комил тадбирҳои хирадмандонаро ботадриҷ амалӣ намуда, ҷиҳати хотима гузоштан ба низоъҳои хунин чӣ ҷонбозиҳо ва гузаштҳое накарданд.
Аввалин суханҳои Ҷаноби Олӣ дар мақоми раиси Шурои Олии Тоҷикистон ва сарвари давлат «Ман ба Шумо сулҳ меоварам… мо ҳама ёру бародар бояд бошем», буданд. Ин суханон маҳз дар Иҷлосияи 16-уми Шурои Олӣ садо доданд ва хишти аввали сулҳу ваҳдатро гузошта, дармон барои раҳо додани кишвари ҷангзада аз буҳрони амиқи сиёсиву иқтисодӣ, иҷтимоию фарҳангӣ, таъмини тамомияти арзӣ, бартараф кардани хатари аз байн рафтани давлати ҷавон ва парокандашавии миллати кӯҳанбунёди тоҷик шуданд. Бинобар ин имрӯз бо дили пур ва боварии қатъӣ мегӯем, ки Иҷлосияи 16-уми Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар ҳақиқат иҷлосияи тақдирсоз буд ва ҳамасола 16-уми ноябр ҳамчун санаи муқаддасу муборак, иди дар ҳақиқат миллию таърихӣ дар саросари мамлакат ҷашн гирифта шавад ва мешавад. Тоҷикистон маҳз бо баракати ҳамин сана – яъне 16-уми ноябри соли 1992 аз вартаи нобудӣ наҷот ёфт ва тавонист роҳи худро муайян карда, ба сӯи ояндаи дурахшон қадамҳои устувор гузорад. Имрӯз ҳамагон ҷамъ омадаем, ки 30-юмин солгарди ин санаи муқаддасро таҷлил намоем.
Пас аз ҳамин Иҷлосия бо хиради азалӣ ва шарофати иродаи мардум ва талошҳои шабонарӯзии Ҳукумати мамлакат бахусус тадбирҳои нишонраси Пешвои муаззами миллат дар як муддати кӯтоҳи таърихӣ сулҳу суббот дар мамлакат пойдор гардид. Халқи тоҷик таҳти роҳбарии Олии сиёсии мамлакат пурра ба меҳнати созанда пардохта, тавонист қуллаҳои баландтарини муродро фатҳ намояд.
Ҳозирини гиромӣ!
Мутобиқи моддаи 2-и Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи рӯзҳои ид» санаи 16-уми ноябр инчунин ҳамасола ҳамчун «Рӯзи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикстон» ҷашн гирифта мешавад ва ин ҳам сабабу воқеъияти таърихӣ дорад. Рӯзи 6-уми ноябри соли 1994 дар баробари раъйпурсии умумихалқӣ оид ба қабули Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон, дар як вақт интихоботи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон баргузор шуда буд. Интихоботи мазкур дар асоси алтернативӣ шафофу озод доир шуда, аксарияти интихобкунандагон ба ин маснади олӣ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро сазовар донистанд. Пешвои муаззами миллат 16-уми ноябри соли 1994 бори нахуст ҳамчун Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон дар назди халқу ватан савганд ёд карда ба иҷрои вазифаҳои президентӣ шуруъ намуданд ва бо фаъолияти пурсамари хеш собит сохтанд, ки чунин тарзи идоракунии давлат то чӣ андоза ба Тоҷикистон созгор аст.
Ба манзури эҳтирому эътирофи фазилати сиёсатмадорӣ ва давлтадории навини кишвар 16-уми ноябр ҳамчун «Рӯзи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон» пазируфта шуд. Ба ин муносибат ҳам ҳамагонро шодбош гуфта, таманно онро дорам, ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои муаззами миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон боз солҳо сиҳату саломат сарвару раҳбари Тоҷикистон бошанд ва кишвари азизамон таҳти роҳбарии ин абармарди дунёи сиёсат ба рушди баландтарнини соҳаҳои мухталифи иқтисодиёту иҷтимоиёт комёб гардад.
Бори дигар 30-юмин солгарди Иҷлосияи таърихию тақдирсози Шурои Олии Тоҷикистон ва «Рӯзи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон» муборак бошад ҳамдиёрони азиз!
Вокруг публикации «Радио Озоди» о памятнике в Кулябе «Дуои модар» (Молитва матери), судя по обостряющейся полемике в медиа- и блогосфере, кто-то явно хочет раздуть скандал. Не понятно, ради чего автор статьи, поднимая тему не похожести облика женщины-памятника на мать Президента Республики Таджикистан и похожести этого облика на мать председателя города Куляб Назарзода Бахтиёра, довел до общественности. Ведь понятно, что в корне несвойственны для менталитета нашей нации вопросы, связанные с обсуждением того, какой должна быть мать, чтобы о ней где-то говорили, рассуждали, давали оценки (что больше сделала она плохого или хорошего), заслужила ли она одобрения или нет. Такого нет у нас! Для нас мать – это святое, это самый близкий человек. Оценку должны давать не матерям, а их сыновьям и дочерям на предмет того, достойными ли они стали в своей жизни своих матерей. И естественным является то, чем больше любви и забот проявляет сын или дочь к своей матери, тем добрее, человечнее и справедливее они будут в отношении к другим людям, особенно к чужим матерям, равно как к детям и старикам. Как правило, такие сыновья и дочери становятся успешными по жизни, им открываются высокие пути.
Мудрец сказал: Аллах благоговение свое передает через сердце матери в святых напутственных словах молитвы к сыну на совершение достойных и благих дел. Мы все помним, с какой теплотой и сыновней любовью говорит о своей матери наш Лидер нации, Президент страны уважаемый Эмомали Рахмон. В одной из встреч с общественностью, говоря об уважении к родителям, он сказал: Молитва матери, ее благословение превыше всего, даже паломничества в святую Мекку.
И то, что в наших городах стали ставить памятники о молящейся матери, несомненно, мы видим большую заслугу нашего Президента в придании нового импульса в развитии существующих традиционных устоев укрепления семьи. Именно поэтому Лидер нации, Президент страны провел свою встречу с общественностью Куляба не в каком-либо из дворцов города, каких, к слову сказать, в процветающем городе построено немало именно благодаря Лидеру нации, а провел ее у комплекса «Дуои Модар». И, судя по тому, с какой искренностью и душевной открытостью наш уважаемый Президент говорил с собравшимися известными людьми Куляба, то становится очевидным беспочвенность и нелепость статьи в «Радио Озоди» - раздутой, но, очевидно, кому-то выгодно придуманной проблемы.
Рустам ОДИНАЕВ,
журналист
Салим Салом. Умедворам тансиҳату осудахотиред. Ахиран Радиои «Озодӣ» таҳти унвони «Муҷассамаи модар ба модари кӣ монанд аст?» гузорише пахш кард, ки пур аз ғараз ва таҳқир буд. Ман ҳеҷ гоҳ сиёҳро сафед ё баръакс нагуфтаам ва инро хонандаам хуб медонад. Аз қазияи мазкур шояд бештар аз дигарон огоҳам, ки кор аз куҷо оғоз шуду ба куҷо расид. Хабарнигоре, ки ин гузоришро таҳия кард, агар барои шумо ҳамагӣ хабарнигор бошад, барои ман шогирд асту чун фарзанд. Гарчанде, ки аз рӯйи такаббур ва худхоҳӣ ду се соли ахир худи ӯ инро эътироф кардан намехоҳад. Аммо шогирд буданашро Муъмин Аҳмадӣ, Сӯҳробшоҳи Фаррухшоҳ, Сайёфи Мизроб, Орзу Ҳамидиён, Ширинҷон Сафарзода, Додарбек Сайдалиев ва боз даҳҳо журналисти дигари муқими Кӯлоб- пирони кор ба хубӣ медонанд. Бале, ин бача аз дастпарварони банда асту журналисти бад нест, аммо ин бор иштибоҳе кард, ки тамоми орзуҳои моро дар мавриди ояндаи дурахшони ӯ зери савол гузошт. Ману ту ку акнун кайҳо баччаяк нестем, ки даст ба ҳангомаю воҳима зада «лайк»-у «коммент» дарёфта обрӯйи хасакӣ ғундорем. Салиму Аҳмад кайҳо дар майдонҳои фарохи журналистика асп тозонда, дар ҷабҳаҳои гуногун сангар гирифта, бо нархи ҷон обуруйи журналистӣ ғундоштаанд. Иқрор мешавам, замоне Салим барои Аҳмади Иброҳим улгу буд. Орзу мекардам чун ту маводе таҳия карда ҳамаро дар ҳайрат гузорам, аммо ҳайҳот, ки истеъдоди ту дар журналистика фавқулода асту кам нафарон ба пояи он расида метавонанд.
Бинобар ҳамин дарк карда наметавонам, ки чаро таҳқири як модари марҳумро, ки мисли модарони мо ба фарзандони худу ҳама ҷаҳон сулҳу салоҳ ва оромию осоиш мехост, ту эҳсос накарда бошӣ. Агар кардӣ, чаро гузоштаӣ, ки гузориш то ҳанӯз дар оинаи радио боқӣ бимонаду ҳар кадом аз душманони ҳукумати тоҷик онро ба нафъ ва ғарази худ истифода баранд?
Чун гуфтам, ки банда беҳтар аз дигарон аз қазия огоҳам мақсадам ҳамин буд, ки ман дар ин қазия чизеро медонам, ки дигарон, аз ҷумла ту ҳам намедонӣ. Ҳама исботамро сари он қарор мегиронам, ки журналисти шумою фарзанди мо ин бор хеле маҷҳулона иштибоҳ кард. Аз ин иштибоҳ ба ҷуз таҳқири як модари бегуноҳ ва покдоман чизе дигар боқӣ намондааст, агар шармандагии радиоро ба инобат нагирем. Муаллифи гузориш ба хубӣ дарк накарда наметавонад, ки чигуна ба таври шигифтомез лағжидаасту дар хатар аст ва раҳоияш дар дасти шумо кормандони радио аст.
Тангназартарин инсон ба аксҳои гузоштаи шумо назар карда дарк мекунад, ки модари шаҳрдор ба ин муҷассама усулан монанд нест, ягон зарра, агар мебуд қабл аз шумо мо хабарро пахш мекардем, чунки дар сарчашма қарор дорем. Бинобар ин, аз рӯйи акси ин модар эъмор шудани пайкара аз ҳақиқат дур аст. Гузашта аз ин медонем, ки ғарази киву «закас»-и кӣ буд… Мутмаинам, шумо аз ин тарафи қазия огоҳ нестед.
Агар шумо ҳукумат ва ё Назарзодаро бад мебинед ё бароятон бадӣ карда бошад, ман муқобил нестам, ки шумо бо ӯ муборизаи беамон баред, аммо мубориза ҳам меъёр ва ҳадду ҳудуд доштагист. Ҳафтавори зердасти банда «Пайк» ҳам камбудиҳои шаҳрдориро дар ҳар шумора ёдрас мекунад, аммо аз муваффақиятҳо ҳам ҳарф мезанад. Ин, албатта ба мафкураи баъзе аз мухолифон, ки аз муваффақиятҳо чизеро дидан намехоҳанд ва бо ҳамин ғазаби ҳукуматро меоранд, созгор нест. Набошад наход анкабути роҳҳои асфалтшудаи дурдасттарин навоҳиро набинанд? Бояд бубинанд, то онҳоро ҳам бубинанд!
Опозитсияи ҳукумати Тоҷикистон иддао дорад, ки масъулини алоҳида аз пушти онҳо алайҳи модарону хоҳаронашон ҳам мубориза мебаранд. Шояд ин то андозае дуруст бошад, аммо биё мо ҳарду нишаста як бор андеша кунем. Магар қабл аз ин намояндагони алоҳидаи опозитсион боре ба иззати нафси модарону хоҳарон ва духтарони узви ҳукумати феълӣ ё сарвари давлат, ки тамоман аз сиёсат дур буданд, дар мақолаву гузоришҳои худ нарасида буданд? Агар шумо босаводтару донотар аз узви ин ҳукуматед, пас маҳз шумо ба ин масъулин ибрат нишон додаед, ки алами Исоро аз Мӯсо биситонанд. Гарчанде, ки ту, Салим, узви опозитсион нестӣ, балки як журналисти танҳомондаӣ, нисф зиёди умр дар ғурбат будӣ, беҳамто, бедӯст ва гирифтори тӯҳмату таҳқир аз ҷониби ҷоҳилон барои ғаразу маҳалгароӣ.
Алорағми ҳамаи ин дар саҳфаҳои журналистикаи тоҷик ҳамчун як нобиға боқӣ мемонӣ, ман инро эътироф мекунам.
Хулоса, масъулини мақомот алайҳи хабарнигори шумо ва шогирди ман далелу мадраки зиёде ғундоштаанд. Ман намедонам иттиҳомот алайҳи Далери Эмомалӣ, Абдуллоҳ Ғурбатӣ, Пирмуҳаммадзода, Саидаминӣ то куҷо ба ҳақиқат наздиканд, чунки наздик ба онҳо набудам, дар мурофиа ҳам иштирок накардаам, гарчанде, ки бо тамоми ҳастиам қарзи худ донистам, ки ҳамчун як журналист то охирин рӯзи мурофиа дастгириашон кунам, он ҳам аз дохили Ватан!
Ҳоло ягона ҳолатест, ки ба ҳимояи як шогирдам бархоста наметавонам, чунки далелҳо алайҳи моанд. Наҷоти ин журналист дар дасти шумо аст. Гузоришро аз сомона гиред ва аз шаҳрдор барои нашри акси модари арҷмандаш (Худо ҷояшро ҷаннат кунад) ва нороҳат кардани рӯҳи ӯ пузиш бихоҳед. Ин имкон медиҳад, ки мо ҳам ба назди шаҳрдор рафта барои шогирдамон бахшиш пурсем ва хоҳиш кунем, ки аз даъвояш гардад. Минбаъд саҳфаҳои таърихи журналистикаи тоҷикро бо чунин гузоришҳо доғдор насозем, дар китоби муқаддаси журналистикаи тоҷик саҳфаи наву нангину орӣ аз шарафу номус ва ҷавонмардию риёро накушоем.
Агар ману ту, Салим, ба ин кори кучак қодир набошем, пас, чӣ гуна талаб карда метавонем, ки журналистони зиндониро ҳукумат бубахшад?
Боқӣ бо умеди тансиҳатии шумо, камтарин дуогӯятон Аҳмади Иброҳим.
Подкатегории
Шабакаҳои иҷтимоӣ
30-солагии Истиқлоли давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон
