Ҳамдиёрони азиз!
26 сол муқаддам боз як воқеаи сарнавиштсоз дар таърихи мардуми тоҷик ба вуқуъ пайваст. Яъне, 27 июни соли 1997 дар шаҳри Москваи Федератсияи Россия Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризояти миллӣ ба имзо расид. Ҷонбозиҳо, гузаштҳо ва иқдомҳои бузурги Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон оқибат самараҳои нек ба бор оварданд ва сулҳи деринтизори сартосарӣ кишварамонро фарогир шуд. Инак 26 сол аст, ки халқи Тоҷикистон дар фазои амну субот кору зиндагӣ доранд. Дар ин лаҳзаҳои фараҳбахш Шумо ва дар шахси Шумо тамоми сокинони шаҳру деҳоти Кӯлоб ва мардуми Тоҷикистони азизро самимона табрику муборакбод гуфта, саломатӣ, саодати рӯзгор, хонаободӣ ва ба ҳамагон сулшу ваҳдати абадиро орзумандам.
Мо, ки оқибатшои хунину дашшатбори ҷанги таҳмилии шаҳрвандиро аз сар гузаронидаем бояд ба қадру қиммат ва манзалати сулҳу ваҳдат бирасем ва онҳоро ҳамчун гавҳараки чашм эҳтиёт кунем. Зеро ҳамчунон, ки Пешвои муаззам ва хирадсолори мардуми Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон уайд карданд: «Воқеан, Рӯзи ваҳдати миллӣ дар таърихи давлатдории навини мо дастоварди бузург ва неъмати муқаддас мебошад. Зеро ин санаи муқаддас ҳамчун намунаи иттиҳоду ягонагии миллат заминаи бунёдии вусъат ёфтани корҳои ободонии Ватани азизамон – Тоҷикистонро фароҳам овард».
Бо боварӣ пурра метавон гуфт, ки маҳз аз файзу баракати ваҳдати миллӣ дар таърихи навини худ, кишвари мо аз хатари парокандагӣ эмин монд, оқибатҳои фоҷиабортарин ҷангро пушти сар кард ва хушбахтона тули 26 сол аст, ки дар роҳи рушд қарор дорад. Пас аз он, ки сангарҳои ҷанг нест шуданд, Ҳукумати мамлакат имкон пайдо кард, ки нигоҳи худро пурра ба ҳалли масъалаҳои дохилӣ равона намояд. Дар тули 26 сол пас аз истиқрори сулҳ ва ризояти миллӣ, он қадар корҳои азими созандагиву бунёдкорӣ анҷом пазируфтанд, ки амсолашонро таърихи мамлакат ёд надорад. Дар ин миён сохтмонҳои роҳи оҳани паҳнбари Бохтар (Қурғонтеппаи собиқ) – Кӯлоб, Неругоҳҳои барқии обии Сангтуда-1, Сангтуда-2, нақбҳои Истиқлолу Шар-Шар, Фуръдгоҳи байналмиллалии Кӯлоб ва боз садҳову ҳазорон иншоотҳои хурду бузургро метавон ном бурд, ки кайҳо мавриди баҳрабардорӣ қарор дода шудаанд ва дар хизмати мардум мебошанд. Танҳо ба истиқболи 30-солагии Истиқлолияти давлатии Тоҷикистон дар шаҳру деҳоти Кӯлоб бунёд, азнавсозӣ ва таъмири 830 иншоот таъиноти гуногун ба нақша гирифта шуда буд. Боиси қаноатмандист, ки аксарияти ин иншоот мавриди баҳрабардорӣ қарор гирифта, ба зебогии шаҳр ҳусни тоза зам карданд ва дар онҳо садҳо ҷойҳои нави корӣ арзи вуҷуд намуданд. Ба пешвози ҷашни 35 – солагии Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурӣ боз сохтмон, таъмир ва азнавсозии 492 иншооти дигар ба нақша гирифта шудаанд ва аз ин ҳисоб аллакай беш аз 80 ададаш ба истифода дода шуданд. Дар иншооти дигар корҳо бомаром идома дорад ва умед аст, ки то баргузории ҷашн нақша иҷро мешавад.
Ин 26 сол бори дигар собит сохтанд, ки ҳар як давлату миллат танҳо ба туфайли сулҳу ваҳдати сартосарӣ оянда дорад. Маҳз ба баракати ин ду неъмати бебаҳо метавонад пойдор монад, гул – гул шукуфад ва дар пояҳои хеле баланди ободию рушд қарор бигирад. Бинобарин бори дигар таъкид менамоям, ки ҳифзи ин ду неъмат вазифаи муқаддас ва қарзи имониву виҷдонии ҳар як фарди Тоҷикистон маҳсуб меёбад.
Боиси ифтихор ва қаноатмандии мардуми Тоҷикистон аст, ки таҷрибаи сулҳофарии моро институтҳои бонуфузи байналмиллалӣ мавриди омӯзиш қарор додаанд. Дар пасманзари таҳавуллотҳои сиёсии минтақа ва ҷаҳон давлати Тоҷикистон ва миллати тоҷик, давлату халқи сулҳпарвару сулҳофар муаррифӣ гардида, таҷрибаи сулҳу тоҷикон барои дигар мамлакатҳои ҷаҳон дарси ибрат гаштааст.
Ҳамчунон ки Сардори давлати тоҷикон дар яке аз суханрониҳои худ қайд намуданд, «Таҷрибаи дар фосилаи кутоҳи таърихӣ хомӯш кардани алангаи фоҷиабори ҷанги таҳмилии шаҳрвандӣ минбаъд аҳамияти байналмиллалӣ касб карда, таҷрибаи сулҳи тоҷикон аз ҷониби созмоншои бонуфузи ҷаҳонӣ эътироф гардид. Ман дар суханрониҳои худ пайваста таъкид менамоям, имрӯз низ бо эътимоди комил иброз медорам, ки «Сулҳи тоҷикон таҷассуми олии майлу иродаи мардуми сулшпарвари мо, яъне хизмати таърихии халқи қаҳрамони тоҷик мебошад». Боз ҳам аз рўи таъкидҳои Ҷаноби Олӣ «Ваҳдат барои мо як вожа ва калимаи оддӣ нест, балки номаи тақдири мо, шарти пешрафти кишварамон ба суйи ояндаи ободу осуда ва мушимтар аз ҳама кафили сарҷамъиву хушбахтии имрӯзу ояндаи халқамон аст».
Суханшои худро мехоҳам бо мисраҳои шеърии бисёр ҳам пандомези шоири маъруфи тоҷик Камол Насрулло ба поён расонам:
Эй ҳамдиёри ман, ваҳдат наҷоти мост,
Ваҳдат сиришти мо, ваҳдат ҳаёти мост.
Ин вожаро ба лаб ба коми шуста гир,
Бар қиблаи умед ваҳдат салоти мост.
Дар охир бори дигар 26-умин солгарди Вашдати миллиро ба ҳамагон муборакбод гуфта, таманнои онро дорам, ки эҳсоси ягонагӣ ва ҷудонопазирӣ ҳамсафари доимии ҳаёти музаффари ҳар як фарди ин ҷомеа бошад.
Рӯзи ваҳдати миллӣ мубораку фархунда бод!