Баъди иди Истиқлолият, ки 9-уми сентябри соли 1991 ба вуқуъ пайваст, барои миллати тоҷик рӯзи ба имзорасии Созишномаи Истиқрори сулҳи тоҷикон 27-июни соли 1997-иди Ваҳдати миллӣ бузургтарин иди миллӣ ҳисобида мешавад.
Мо шоҳиди он ҳастем, ки бо парокандашавии давлати абарқудрати Иттиҳоди Шуравӣ худованд ба миллати тоҷик соҳибистиқлолиро арзонӣ дод. Сад афсус, ки бадхоҳони миллати точик нигоҳдориву пойдории онро бароямон тавассути кашмакашу ҷангҳои бародаркуши таҳмилии худ хело гарон сохтанд.
Хушбахтона, мо ба рӯзи неки 27-июни соли 1997 расидем. Созишномаи истиқрори сулҳи тоҷикон бо заҳматҳо ва талошҳои ватанпарастонаи фарзандони баору номуси тоҷик таҳти сарварии Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, шахсияти камназари таърихӣ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба даст омад.
Агар Ваҳдат набошад нест миллат,
Агар Ваҳдат набошад нест давлат.
Агар Ваҳдат набошад нест номус,
Наҷоти Тоҷикон аст, Ваҳдат.
Дар ҳақиқат наҷоти Тоҷикистон дар Ваҳдати миллӣ аст. Дар натиҷа аз соли 1997 сар карда, пастравии нишондиҳандаҳои иқтисодиёти миллӣ ба Тоҷикистон муяссар гардид, ки сол то сол вазъиятро ба эътидол оварда, аз соли 2000-ум ба рушди иқтисоди миллӣ оғоз намояд.
Бо ташаббусу иқдомҳо ва ширкати бевоситаи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар давоми 32-соли Истиқлолӣ бо вуҷуди мушкилоту монеаҳои зиёд таҳкурсии давлати соҳибихтиёрамон гузошта шуда, ба корҳои азими бунёдкориву созандагӣ шуруъ карда шуд.
Таъмини истиқлолияти энергетикӣ, аз бунбасти камуникатсионӣ раҳо намудани мамлакат, ҳифзи амнияти озуқавори ва саноаткунонии босуръати кишвар ба самтҳои стратегии сиёсати давлат табдил дода шудаанд.
Ин миллат ба хиради азалиаш дар таърихи пурфоҷиаи худ, ки ба беадолати бемисл рӯ ба рӯ шудааст, тавонист, ки фарзандони бофазилату тамаддунофар, далеру шуҷоъ ва қаҳрамонро тарбия ва ба комил расонад.
Хушбахтона ба хости Худованд ба вориси арзандаи ин қаҳрамон-Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон муяссар гардид, ки ҳамчун аввалин сарвари давлати навини тоҷикон, таъмини соҳибистқиқлолии давлат ва шоҳсутуни асосии ин соҳибистиқлоли Ваҳдатӣ миллиро далеронаву шуҷоатмандона ҳифз намояд. Тоҷики давлатдору сулҳпарвар ғояи ваҳдати миллиро дар ҷои аввал гузошт.
Сармеъмори сулҳу Ваҳдати худро дар мисоли фарзанди сарсупурдаи хеш Эмомалӣ Раҳмон дарёфт.
Бо фазилати атои худованди миллати тоҷик роҳу равиши сулҳофарӣ, ватансозӣ ва миллатсозиро пеша намуд.
Хушбахтона, Ваҳдати миллӣ 26-сола шуд. Имрӯз масъулияти олии ватандорию ватансозӣ бар души мост. Мо ин рисолатро ба ҷону дил иҷро мекунем.
Ваҳдати миллӣ дастоварди бузурги миллати тоҷик дар асри 20 ба шумор меравад. Ин ваҳдат моро ба сӯи якдигарфаҳмӣ, ватансозӣ раҳнамоӣ мекунад.
Имрӯз тарғибу талқини ғояҳои сулҳу амният, тинҷию осудагӣ, ватандӯстиву ватанпарастӣ, худогоҳию худшиносӣ, омӯхтани таърихи фарҳанги миллат вазифаи ҷониву имонии ҳар фарди ҷомеа мебошад.
Ифтихори миллӣ эҳсоси гарму гувороест, ки фарзандони миллатро бо роҳи созандагию бунёдкорӣ ба хотири ободии Ватан оромии сарзамини аҷдодӣ, ҳифзи истиқлолияти давлатӣ, нигоҳдорӣ ва афзун гардонидании мероси таърихиву арзишҳои фарҳангӣ роҳнамоӣ мекунад.
Мову шумо бояд Ватани худро дӯст дорем, ба қадру қимати Ватану ватандорӣ бирасем ва ҳамеша шукронаи сулҳу амнияти кишвар ва Ваҳдати миллиро намоем.
Давлатҷон Ғафорзода, мудири бахши рушди иҷтимоӣ ва робита бо ҷомеаи дастгоҳи раиси шаҳри Кӯлоб