Фарзанди ман ҳоло дар сафи Қувваҳои мусаллаҳи кишвар адои хизмат намуда истодааст ва аз ин ман мефахрам. Хизматаш хуб буда, аз ҳолу аҳволаш пайваста мо хабардор мешавем. Ман соли 2022 фарзандамро барои хизмати ватан гусел кардам. Ҳар як ҷавон бояд хизмати ватанро ба ҷо орад.
Ватан барои ҳар яки мо муқаддасбуда, барои ҳифзи марзу буми он мо вазифадор ҳастем. Ба қадри амният ва сулҳу суботе, ки дорем, бояд расид.
Пас, хизмат ба ватан ва ҳифзи марзу буми он қарзи шаҳрҳандии ҳар як шахс мебошад. Аз ин хотир, маҳз ҷавонони далеру ҷасури бонангу номуси тоҷик бояд сарбаландона баҳри ҳифзи ватан Модари худ камари ҳиммат баста, қарзи фарзандии хешро дар назди Ватан адо намоянд.
Мо, волидайн ҳам бо як боварӣ фарзандонамонро ба сафи Қувваҳои Мусалаҳ гусел мекунем. Бо дастгирии Асосгузори сулҳу ваҳдати милли-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Сарфармондеҳи Олии Қувваҳои Мусаллаҳ генерали артиш муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон шароит барои афсарону аскарони ҳарбимон мунтазам беҳтар шуда истодааст ва боиси ифтихор ва қаноатмандист, ки имрӯз дар фазои сулҳу субот ва осмони мусафои кишварамон ҷавонмардон барои хизмат омода мебошад.
Бояд қайд кард, ки сол то сол ҷавонони мо барои хизмат дар сафи Қувваҳои мусаллаҳ ва расидан ба армонҳои миллӣ зиёд шуда истодааст ва имрӯз теъдоди наваскароне, ки бо хоҳиши худашон ба сафи мактаби мардонагӣ сафарбар мегарданд, хеле зиёданд. Имрӯз ҷавонони мо дарк кардаанд, ки ояндаи давлату миллат аз онҳо вобаста аст.
Имрӯз медонам, ки шароитҳо хуб ҳастанд, нағз ҳастанд ва ба фарзанди худам боварӣ дошрам. Ман фикр мекунам, ки на танҳо фарзанди ман, балки фарзандони зиёди миллати тоҷик ҳисси баланди масъулият мекунанд, ки ҳифзи ватан ин қарзи ҷавонмардист, ҳимояи марзу бум мояи ифтихору шараф аст. Ман ҳамчун Зан-Модар барои ин рисолати мардонагии худро иҷро кардан ба ҳамаи онҳо ҳушёрию зиракии сиёсӣ, матонату мардонагӣ ва пеш аз ҳама саломатӣ таманно дорам.
Ҷавонони мо дар шароити бениҳоят хуб зиндагӣ мекунанд, тарбия меёбанд. Ман ба фарзандам насиҳат кардам, ки новобаста аз душвориҳо, новобаста аз камбудиҳо ту бояд хизмат кунӣ, дар ягон ҷо заҳмату машақатҳои кашидаи худро нагӯӣ, ин айб аст.
Ман миннатдории худро ба ҳамаи он ҷавонмардоне, ки ватани моро ҳифз мекунанд, хоби осудаи моро таъмин мекунанд, аз самими қалб, аз номи тамоми занону модарон баён мекунам.
Аз ҳамаи падару модарони азиз хоҳиш мекунам, ки имрӯз вақти он расидааст, ки барои барои зиндагии арзандаю шоиста мо бояд ватани худро ҳифз намоем.
Шукронаи ин ватани тинҷу амон мекунем ва ҳар яки мо вазифадор ҳастем, ки барои ҳифзи он коре карда бошем. Ман доимо фарзандонамро дар рӯҳияи ватандӯстӣ тарбият мекунам ва ин боис мегардад, ки ихтиёран ба хизмати ҳарбӣ мераванд.
Хизмати ҳарбӣ мактаби ҷавонмардӣ ҳаст ва бояд фарзандони мо аз ин мактаб гузаранд. Дар замони мо ҷавоне, ки хизмат намекард, ӯро ҳеҷ духтаре ба шавҳарӣ қабул намекард, яъне духтарон ба чунин ҷавононе, ки барои хонадоршавӣ ба назди онҳо меомаданд, мегуфтанд: “Ту чи хел мардбачаӣ, ки хизмат накардаӣ!” Ин ба ҷавонон таъсир мекард ва ҳама дар якҷоягӣ ба хизмати Ватан мерафтанд.
Шаҳло САДРИДДИНОВА, сокини шаҳри Кӯлоб
Рӯзномаи "Хатлон"
